Η ομόφωνη αντίθεση του Δημοτικού Συμβουλίου στις ρυθμίσεις του νέου μεσοπροθέσμου, που αφορούν στους εργαζομένους στην αυτοδιοίκηση είναι θετική σε ό,τι αφορά όλους όσους απειλούνται από αυτές, κυρίως σε μία περίοδο κατά την οποία η νοοτροπία του πολιτικού προσωπικού, που θεωρεί το εργασιακό προσωπικό βάρος, ενισχύεται.
Όμως, δεν θέτει το μείζον θέμα που απασχολεί την κοινωνία εκτός των στενών ορίων των δημαρχείων.
Η αυτοδιοίκηση πρέπει να μειώσει όσες δαπάνες της προκαλούν την κοινωνία.
Δεν είναι δυνατόν να συνεχίσει η συντήρηση και οι επισκευές των απορριμματοφόρων να κοστίζουν στο Δήμο Θεσσαλονίκης 25.000 ευρώ το χρόνο το καθένα, για να αναγκαζόμαστε να απολύουμε υπαλλήλους που η ετήσια μισθοδοσία τους δεν ξεπερνά τις 20.000 ευρώ ο καθένας.
Δεν είναι δυνατόν οι παιδικοί σταθμοί του Δήμου Θεσσαλονίκης να κοστίζουν περισσότερο απ’ όσο κοστίζουν οι ιδιωτικοί παιδικοί σταθμοί.
Αν πιστεύουμε ότι οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι, που εντάσσονται στις προβλέψεις του νόμου, είναι απαραίτητοι για την εύρυθμη λειτουργία του δήμου πρέπει:
- να υπολογισθεί από τις υπηρεσίες το μισθολογικό όφελος που θα είχαν οι απομακρύνσεις προσωπικού
- να καταλήξει αμέσως η αρμόδια αντιδημαρχία σε μέτρα ισοδυνάμου κόστους
- να συνεδριάσει το Δημοτικό Συμβούλιο για να εγκρίνει τα μέτρα αμέσως μετά
- να δηλώσουμε ότι διατηρούμε τις θέσεις εργασίας μειώνοντας αμέσως τις αντίστοιχες δαπάνες
Η μείωση της σπατάλης είναι ο μόνος δρόμος για την προστασία των θέσεων εργασίας στους δήμους. Τα υπόλοιπα είναι ευχολόγια και «παρηγοριά στον άρρωστο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου